Inicjatywy Janssen - Życie z łuszczycą
Łuszczyca to nie tylko choroba ciała
Łuszczyca to nie tylko skóra pokryta łuskami, ale również lęk przed: odrzuceniem, brakiem życia rodzinnego i towarzyskiego, trudnością ze znalezieniem pracy oraz powikłaniami chorobowymi, które mogą prowadzić do niepełnosprawności.
W społeczeństwie wciąż jeszcze brakuje tolerancji dla chorych, których komfort życia z uwagi na objawy łuszczycy diametralnie się obniża.
Przykre objawy łuszczycy, a także negatywna reakcja otoczenia pacjenta wynikająca z funkcjonujących stereotypów, mogą mieć wpływ na obniżone poczucie własnej wartości, wrażenie ogólnego niezrozumienia, niesprawiedliwości czy też krzywdy – dlatego chory powinien stale monitorować swój stan emocjonalny. Kluczowe w procesie leczenia może okazać się wsparcie osób najbliższych – wspierających chorego w trudnych chwilach.
Poniżej przedstawiamy typowe oznaki depresji, która może występować u osoby z łuszczycą. Jeśli zauważasz u siebie większość z nich, konieczna jest wizyta u lekarza:
- zmiany apetytu i wagi ciała (np. pogorszenie apetytu i chudnięcie lub wzrost apetytu i tycie)
- zmiany w rytmie snu (np. spanie za długo, niemożność zaśnięcia, częste budzenie lub budzenie się za wcześnie)
- spowolnione ruchy np. powolny chód lub pobudzenie i niepokój
- słabe libido
- brak energii, osłabienie i ekstremalne zmęczenie
- brak zainteresowania sprawami, które wcześniej sprawiały radość; brak przyjemności
- niepokój
- nerwowość z błahych powodów, skłonność do irytacji i niespodziewanej wrogości
- trudności z koncentracją i podejmowaniem decyzji
- poczucie braku wartości, winy i porażki
- beznadziejne widoki na przyszłość
- hipochondria lub nadmierne obawy o zdrowie
- myśli samobójcze, pragnienie śmierci
