Inicjatywy Janssen - Życie ze schizofrenią

Pierwsza hospitalizacja to jeden z najtrudniejszych okresów w życiu rodziny osoby chorej na schizofrenię. Jest to czas niepokoju i niepewności, a diagnozę schizofrenii często odbiera się jako wyrok.

Wiele osób leczonych z rozpoznaniem schizofrenii ma trudności dotyczące uwagi i rozumienia bardzo złożonych zdań. Nie wynika to z ogólnego poziomu inteligencji, tylko ze specyficznych trudności w przyswajaniu informacji.

Aby być zrozumianym, ważne jest nie tylko to, co komunikujemy, ale i to, jak komunikujemy. Komunikację z osobą chorą na schizofrenię mogą utrudniać zaburzenia funkcji poznawczych (zaburzenia neuropoznawcze).

Osoby leczone z powodu schizofrenii często mają wokół siebie członków rodziny, bliskich, przyjaciół, znajomych lub inne osoby, których opinie są dla nich istotne.

Schizofrenia jest przewlekłą chorobą wymagającą długotrwałego leczenia zazwyczaj przez całe życie pacjenta.

Jak wynika z Raportu na każdego pacjenta ze zdiagnozowaną schizofrenią przypada około 10 osób z jego najbliższego otoczenia, które bezpośrednio dotknięte są konsekwencjami choroby.

Rodzina może pełnić funkcję korzystną – wspierającą, motywującą, lub niekorzystną – przyczyniającą się do nawrotów. Warto pomyśleć więc o własnym wpływie i odpowiedzialności za dalszy przebieg choroby i leczenia członka rodziny.

Codziennemu życiu członków rodzin i innych bliskich osób chorujących na schizofrenię może towarzyszyć stały lęk przed nawrotem psychozy oraz zakłóceniami funkcjonowania osoby chorej, związanymi z występowaniem objawów o charakterze przewlekłym.

Doświadczenie to wiąże się nie tylko z utratą statusu społecznego, wykluczeniem z wielu obszarów życia, większą zależnością od ludzi i instytucji, ale także z kryzysem więzi i zaufania, który rozgrywa się również wewnątrz rodziny.

Nie można mówić o typowych reakcjach rodzin na zachorowanie i chorobę członka rodziny, najczęściej dziecka, ale badania transkulturowe określają spektrum tych reakcji – bez względu na to, czy mamy do czynienia z pierwszą manifestacją choroby, czy z jej przewlekłym przebiegiem.

Pojawienie się w rodzinie schizofrenii czy innej ciężkiej przewlekłej choroby burzy jej dotychczasowy porządek. Psychoza i jej konsekwencje wywołują w rodzinie szereg reakcji emocjonalnych i wiele problemów organizacyjnych